Kahvemden bir yudum daha içerken gözlerimi kapattım. Sağ taraftan bir iş makinasının sesini duyuyordum, sağ elinde okumakta olduğum kitabın ağırlığı. ılık kahve tadının vücudumdaki seyrini hissediyordum, sanki yeni döşenmiş altyapı borularına ilk kez su veriliyormuş gibi geldi. Ismini bilmediğim bir kuşun ötüşünü ve anlaşılmayan anonsu da duymayı es geçmedim. Otuzlu yaşlara dayanmış evlenmek için can atan bir kadın sesi olduğuna bahse girerim. Çam ağaçlarının kokusu, bir an içnde beni çocukluğumun geçtiği şehire götürdü. Öğretmen kontrolünde zorunlu gidilen, merak etmediğim hayvanat bahçesi gezilerine. Hemen olduğum ana geri döndüm. Görme özürlülerin duyma ve koklama konusunda üstünlüklerini bir kez daha anladım. Gözlerimi açtım, plastik bardakta ki kahve aynı sıcaklıktaydı, belli ki fazla zaman geçmemişti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder